Deborah

Voor Rogelio Manzo is portretteren meer dan een manier om een gelijkenis vast te leggen. Zijn duister meeslepende beelden van de menselijke figuur weerspiegelen een mengeling van culturele invloeden -evenals een onderliggende zorg voor de kwetsbaarheid van het leven-. In zijn werk probeert Manzo het karakter van zijn onderwerpen te onthullen, omdat ze 'gedwongen' worden zichzelf te zijn. Hij gaat onder de beschermende huidlaag van het lichaam, die alle persoonlijke gebeurtenissen registreert die littekens op de mens veroorzaken, om hun kwetsbaarheid en onvermijdelijke sterfelijkheid te onthullen.