In een omgeving die niet erg bevorderlijk is voor stedelijke kunst, een klein dorp in Zuid-Spanje, begon Manu Muñoz in het jaar 1990 met het maken van hun eerste muurschilderingen en graffiti. Drie jaar later leidde een voorstel om deel te nemen aan een liefdadigheidstentoonstelling hem ertoe zijn eerste werken op canvas te maken in een meer formele stijl.

Sindsdien beschrijft zijn werk een grens buiten de dictaten of kunsttrends, een werk zonder complex, persoonlijk en puur, beschreven in eclectische composities of mengsels van tegenstrijdige concepten die beelden creëren die wel eens een podium zouden kunnen zijn voor primitievere emoties of land om nieuwe inzichten te cultiveren.

Zijn werk heeft verschillende veranderingen ondergaan, zowel in concepten als in technieken, die de kunstenaar niet aangaan, die de creatieve oefening verdedigt als een daad van vrijheid en toewijding aan de verandering van tijd, ook gekoppeld aan individuele persoonlijke ervaring, voortdurende interactie met de wereld.

De natuur als sleutelelement, als startpunt of einddoel is de huidige focus van haar werk, de recreatie van het universele en tijdloze, bestaande uit echte elementen die worden gebruikt als louter vormen zonder betekenis. Bestellen vanuit chaos of andersom. Geen dictaten, want alles is onvoorspelbaar en veranderlijk.

Na 30 jaar carrière, waarin zijn werken te zien waren in galeries en beurzen in Europa, Amerika en Azië, blijft Manu Muñoz onvermoeibaar werken en is hij ondergedompeld in wat de kunstenaar 'eindeloos leren' noemt: experimenteren, zoeken naar nieuwe talen die zijn werk verrijken en zo het discours van zijn werk verbreden in te ontdekken gebieden.

‍